نمونه‌برداری از توده‌های داخل شکمی؛ روش‌ها، اهمیت و فرآیند تشخیصی

توده‌های خوش‌خیم: این توده‌ها معمولاً بدون تهدید برای سلامتی هستند و شامل کیست‌ها، فیبروماها، و لیپوم‌ها می‌شوند.
توده‌های بدخیم: سرطان‌ها و تومورهای سرطانی که می‌توانند از ارگان‌های مختلف مانند روده، کبد، پانکراس یا طحال منشأ بگیرند.
التهابی: در برخی موارد، توده‌های شکمی به دلیل التهاب مزمن یا عفونت‌ها ایجاد می‌شوند، مانند آبسه‌های شکمی.

نمونه‌برداری از توده‌های داخل شکمی به پزشکان کمک می‌کند تا بتوانند ماهیت توده‌ها را بررسی کرده و تشخیص دقیق‌تری بدهند. از آنجا که برخی از این توده‌ها ممکن است سرطانی باشند، نمونه‌برداری می‌تواند اطلاعات حیاتی در مورد نوع، مرحله و شدت بیماری فراهم کند.

نمونه‌ برداری با سوزن

در این روش، پزشک از یک سوزن نازک برای برداشتن مقدار کمی از بافت توده استفاده می‌کند. این روش برای توده‌های سطحی یا توده‌هایی که به راحتی در دسترس هستند، مناسب است. این نوع نمونه‌برداری معمولاً تحت هدایت سونوگرافی یا سی‌تی‌اسکن انجام می‌شود.
روش کم تهاجمی
سریع و دقیق در بسیاری از موارد

نمونه ‌برداری با سوزن هیپودرمیک

در این روش از سوزنی کمی بزرگتر استفاده می‌شود که قادر به برداشتن نمونه‌های بزرگتر بافت است. این روش معمولاً برای توده‌های عمقی یا بزرگتر استفاده می‌شود و به پزشک این امکان را می‌دهد که نمونه‌ای نمایانگرتر از بافت توده بدست آورد.
دقت بالاتر
توانایی برداشت نمونه‌های بافت بزرگتر

جراحی باز

در مواردی که روش‌های کم تهاجمی نمی‌توانند به‌طور دقیق نمونه‌برداری کنند یا در صورتی که توده عمیق و غیرقابل دسترسی باشد، جراحی باز انجام می‌شود. در این روش، پزشک شکم را باز می‌کند و به‌طور مستقیم از توده نمونه‌برداری می‌کند.
دقت بالا
امکان بررسی توده ‌های بزرگ و پیچیده

نمونه ‌برداری با استفاده از لاپاراسکوپی

در این روش، جراح از یک دوربین کوچک و ابزارهای جراحی از طریق برش‌های کوچک در شکم استفاده می‌کند. این روش برای توده‌هایی که در نواحی عمقی شکم قرار دارند و دسترسی به آنها از طریق روش‌های دیگر دشوار است، مناسب است.
کم تهاجمی
بهبودی سریع‌تر نسبت به جراحی باز

برای افزایش دقت نمونه‌برداری و هدایت دقیق‌تر سوزن یا ابزار جراحی، از تکنیک‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی استفاده می‌شود. این روش‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا موقعیت دقیق توده و عمق آن را شناسایی کنند.

بعد از برداشتن نمونه از توده، بافت به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا تحت بررسی میکروسکوپی قرار گیرد. پزشکان از این نتایج برای تشخیص نوع توده، میزان بدخیمی (در صورت وجود سرطان) و طرح‌ریزی درمان استفاده می‌کنند. در برخی موارد، پزشکان ممکن است برای تکمیل تشخیص، روش‌های دیگری مانند آزمایش‌های خون یا تصویربرداری‌های اضافی را نیز پیشنهاد کنند.

هرچند که نمونه‌برداری از توده‌های داخل شکمی یک روش ایمن است، اما همچنان ممکن است برخی عوارض جانبی رخ دهد. از جمله:
عفونت: در صورتی که نمونه‌برداری به درستی انجام نشود، ممکن است عفونت ایجاد شود.
خونریزی: خونریزی ممکن است در محل نمونه‌برداری اتفاق بیفتد.
آسیب به ارگان‌های داخلی: در روش‌های جراحی یا لاپاراسکوپی، ممکن است ارگان‌های داخلی آسیب ببینند.