دلایل اصلی آب آوردن ریه در بیماران سرطانی
آب آوردن ریه یا همان پلورال افیوژن، یکی از عوارض شایع و در عین حال پیچیده در بیماران سرطانی است که تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی آنها دارد. این عارضه به تجمع غیرطبیعی مایع در فضای پلور (فضای بین ریهها و دیواره قفسه سینه) گفته میشود و میتواند ناشی از عواملی همچون پیشرفت سرطان، متاستاز، یا حتی اثرات جانبی درمان باشد.
پرتودرمانی: پرتودرمانی در نزدیکی قفسه سینه ممکن است منجر به التهاب و در نتیجه آب آوردن ریه شود.
متاستاز سرطان به فضای پلور
متاستاز به معنی گسترش سلولهای سرطانی از محل اولیه به قسمتهای دیگر بدن است. برخی از سرطانها مانند سرطانهای ریه، پستان، تخمدان و معده بیشتر به پلور متاستاز میدهند. این سلولهای سرطانی با تخریب بافتهای پلور و افزایش نفوذپذیری رگها، باعث تجمع مایع در این فضا میشوند.مسدود شدن عروق لنفاوی
سیستم لنفاوی مسئول تخلیه مایعات اضافی از بافتها است. در بیماران سرطانی، تومورها یا گرههای لنفاوی متاستاز یافته، ممکن است عروق لنفاوی را مسدود کنند و به تجمع مایع در فضای پلور منجر شوند.التهاب و تولید فاکتورهای شیمیایی
تومورهای سرطانی، مواد التهابی مانند سیتوکینها تولید میکنند که باعث افزایش نفوذپذیری دیواره رگها شده و مایعات را به فضای پلور منتقل میکنند.هیپوآلبومینمی (کاهش آلبومین خون)
سرطانها میتوانند باعث کاهش سطح آلبومین در خون شوند. آلبومین یک پروتئین مهم برای حفظ تعادل مایعات در رگها است. کاهش سطح آلبومین موجب نشت مایعات از رگها به فضای پلور میشود.عوارض درمان سرطان
شیمیدرمانی: برخی داروهای شیمیدرمانی میتوانند باعث آسیب به سلولهای سالم پلور شوند و تجمع مایع را تسهیل کنند.پرتودرمانی: پرتودرمانی در نزدیکی قفسه سینه ممکن است منجر به التهاب و در نتیجه آب آوردن ریه شود.