تشخیص این عارضه یک فرآیند چندمرحلهای و دقیق است که معمولاً نیاز به ارزیابیهای ترکیبی دارد. پزشکان برای اطمینان از نوع و شدت بیماری، از چندین ابزار و روش استفاده میکنند. در ادامه، رایجترین روشهای مورد استفاده را معرفی میکنیم:
بررسی علائم بالینی و شرح حال دقیق بیمار
اولین گام در تشخیص، گفتوگو با بیمار درباره علائم است.
سرفه خشک مداوم، تنگی نفس تدریجی، خستگی و کاهش وزن بیدلیل از نشانههای رایج هستند.
سابقه شغلی (مثل تماس با مواد شیمیایی یا گرد و غبار)، سابقه خانوادگی، مصرف داروها یا بیماریهای خودایمنی نیز بررسی میشود.
معاینه فیزیکی ریه
پزشک با گوشی پزشکی، صداهای غیرطبیعی (مانند "کراکل" یا صدای خشخش در انتهای دم) را بررسی میکند.
گاهی علائم ثانویه مانند کبودی لبها یا ضخیم شدن ناخنها نیز دیده میشود.
تستهای عملکرد ریه (PFTs)
این تستها میزان ظرفیت و توانایی ریهها برای دم و بازدم را اندازهگیری میکنند.
در بیماران مبتلا به این عارضه، معمولاً کاهش در حجم ریه (restrictive pattern) مشاهده میشود.
آزمایشهای خون
برای بررسی علل احتمالی دیگر مانند بیماریهای خودایمنی یا عفونتها.
این آزمایشها میتوانند به رد سایر بیماریهای بینابینی ریه کمک کنند.
اکوکاردیگرام (سونوگرافی قلب)
برای بررسی وجود فشار خون ریوی که در برخی بیماران با فیبروز ریوی دیده میشود.
این روش به ارزیابی عملکرد قلب و عروق ریوی کمک میکند.
تصویربرداری با سی تی اسکن
این روش یکی از دقیقترین ابزارهای غیرتهاجمی برای بررسی بافت ریه و تشخیص فیبروز ریوی است. اگر قصد مراجعه برای انجام
سی تی اسکن غرب تهران را دارید میتوانید به مرکز تصویربرداری روشنا مراجعه کنید و از خدمات تصویربرداری باکیفیت این مرکز بهرمند شوید.